ซีจินเฉินมองไปทางด้านหลังศีรษะของเธอที่เธอขว้างใส่เขาแล้วหัวเราะ: "ฉันคิดว่าคุณคงจะมีความสุขกว่านี้"

เขาอดหัวเราะไม่ได้เมื่อมองดูน่ารักและไร้เดียงสาของเธอ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความสิ้นหวังและความรักอันลึกซึ้ง

“ผู้ชายหน้าตาดีมีมากมายในโลกนี้ ฉันต้องอยู่กับเขาตราบเท่าที่ฉันชอบเขาเหรอ?”

เมื่อเวลา สถานที่ และผู้คนเอื้ออำนวย แรงกระตุ้นนี้ก็ยิ่งแข็งแกร่งขึ้น เธอลังเล ยืนเขย่งปลายเท้าแล้วกดจูบที่ริมฝีปากของเขา

**

ตอนนี้เธอกลายเป็นบุคคลที่สามที่ทำลายความสัมพันธ์ของพวกเขา แม้ว่าจะไม่มีเธอ Meng Ziting และ Xi Jinchen ก็อาจไม่มีอะไรทำ อย่างไรก็ตาม สถานการณ์ที่น่าอับอายนี้ทำให้เธอค่อนข้างอึดอัด

เย่ชิงชิงเงยหน้าขึ้นมองซีจินเฉิน โดยรู้ว่าเธอไม่ควรมีความคิดอื่นใดในเวลานี้ และเธอควรจะเป็นตัวของตัวเองตามที่ซีจินเฉินพูด อย่างไรก็ตาม แม้ว่าเธอจะไม่สนใจเรื่องนี้ในใจ แต่ดวงตาของเธอก็ยังคงไม่สามารถเพิกเฉยต่อความเจ็บปวดและความเศร้าโศกที่ฉายแววไปทั่วใบหน้าของ Meng Ziting เธอคุ้นเคยกับอารมณ์นั้นมากเกินไป และเคยเห็นมันบนใบหน้าของยี่ ฮันยางมากกว่าหนึ่งครั้ง แต่เธอก็เพิกเฉยต่อมันอย่างเฉยเมย

หลังจากพูดจบเธอก็หันศีรษะและมองออกไปนอกหน้าต่างต่อไป แต่คราวนี้แทนที่จะขมวดคิ้ว เธอกลับจ้องมองด้วยความโกรธ

ซีจินเฉินดูเหมือนกังวลว่าเธอจะคิดมากเกินไป จากนั้นจึงกล่าวเสริม: ฉันชอบมันมาก