Xi Jinchen ขมวดคิ้ว เธอพูดถูก หากพวกเขาจัดงานแต่งงานที่รีสอร์ทการเตรียมการก่อนหน้านี้จะไม่มีประโยชน์ ใครจะโง่พอที่จะย้ายทุกอย่างจากโรงแรมหนึ่งไปอีกโรงแรมหนึ่ง? !

เสียงยืนยันของเขาดังมาจากเหนือศีรษะ เย่ชิงซินตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นใบหน้าของเขาก็แดงก่ำ

ซีจินเฉินมองดูเธอ ริมฝีปากของเขาค่อยๆ ยกขึ้น และรอยยิ้มของเขาก็เผยออกมาจนกระทั่งมีรอยยิ้มอันอบอุ่นที่ปลายคิ้วของเขา เขายืนขึ้นและเดินไปหาเธอ ดวงตาของเขาลึกราวกับออบซิเดียนเต็มไปด้วยความอ่อนโยน และทันใดนั้นเขาก็โน้มตัวลงและกอดเธอไว้ในอ้อมแขนของเขา

ฉันรักคุณภรรยาของฉัน

ซีจินเฉินเห็นการเปลี่ยนแปลงเล็กๆ น้อยๆ บนใบหน้าของเมิ่งจื่อถิงในลักษณะเดียวกัน หรือเขาเห็นการเปลี่ยนแปลงแต่แสร้งทำเป็นไม่เห็น?

เธอมองเขาด้วยความขยะแขยง “เธอยังต้องถามอีกเหรอ?” หลังจากนั้นเธอก็ยื่นมือออกมาลูบใบหน้าหล่อเหลาของเขาอย่างแรง “มันเป็นความผิดของคุณทั้งหมด ทำไมคุณถึงไปยั่วยุคนอื่นและทำให้ฉันรู้สึกเขินอายขนาดนี้” !

“อะไรสักอย่าง” เขาตอบเธอสั้นๆ จากนั้นมองดูคนข้างๆ ต่อไป และสะกิดหลังมือของเธอเพื่อส่งสัญญาณให้เธอพูด

พิธีแต่งงานได้เสร็จสิ้นลงแล้ว และขั้นตอนต่อไปคือการเตรียมการอย่างเป็นระเบียบและรอให้งานแต่งงานมาถึง

เย่ชิงซินรู้สึกเขินอายและรู้สึกละอายใจ